1944-2019: 75e herdenking van de invasie en de slag om Normandië

Wist U dat Frankrijk in juni 2019 in het teken stond van internationale herdenkingen, prachtige vuurwerkshows, droppings en vrijheidsfeesten? Dit alles in het kader van de 75e herdenking van de invasie en de slag om Normandië. Veel chauffeurs en reisleiders kwamen bij elkaar om alles in goede banen te leiden, waaronder ook Annemie van Bennekom, Joost Adank en Marianne Checkley van Oad. Marianne en Annemie hebben een verslag geschreven van deze indrukwekkende reis.

Een groep van ca. 3.000 Amerikanen kwam over m de 75th Anniversary of the D-day landings  te herdenken. Een behoorlijke uitdaging voor de Nederlandse organisatie! Iets van 60 bussen met Nederlandse chauffeurs en reisleiders waren ingehuurd om alles in goede banen te leiden.
Ik was tour leader voor het Heartland Honor Platoon Nebraska & Iowa. Een groep van 47 cadetten met hun begeleiders en ouders, de zogenaamde Shadow Group. In totaal een groep van 69 mensen uit het midden van de Verenigde Staten, mijn grootste groep tot dusver. Natuurlijk was het spannend, zeker om zo’n grote groep alleen te doen. Dan heb je een goede chauffeur nodig en dat was het geval. Op dag 1 waren ze al enorm onder de indruk van de rijkunsten van Jac, die ondertussen heel wat af zat te foeteren op het gedoe op de Parijse luchthaven Charles de Gaulle. En ik moet zeggen: niet ten onrechte. Wat een doolhof van borden, slagbomen en onduidelijke instructies. Maar, zoals zo vaak, als het klikt met de chauffeur kom je er samen wel uit (en merken de gasten er niets van).

De meeste festiviteiten voor D-day vonden – uiteraard – plaats in Normandië, een enkele in Bretagne. Het hotel dat voor ons diende als uitvalsbasis was net buiten Rennes. Een keurig zakenhotel met op de meeste kamers maar 1 tweepersoonsbed of 2 eenpersoonsbedden, voor Amerikaanse begrippen natuurlijk “very tiny”. Ook zijn zij gewend  1 King of 2 Queen bedden te hebben op de hotelkamer dus het zorgde wel voor wat klachten want ik weet niet wat ik er zelf van zou vinden als ik een bed zou moeten delen met iemand die ik net tijdens de vlucht heb leren kennen. Gelukkig was aan alles een mouw te passen en was er ook ruimte voor de dubbeldekker mét aanhanger om te parkeren.

De eerste ceremonie op 6 juni was op St. James Brittany American Cemetery. Indrukwekkend als de “Stars and Stripes” wordt gespeeld door de New York Police Department Pipers and Drums. Ook 3 veteranen vertelden hun herinneringen aan D-day, bij mij liep ook een traan over mijn wang toen één van hen beschreef hoe hij een kameraad niet had kunnen redden. Het bracht het zo dichtbij. Aansluitend een bezoek aan Mont St. Michel waar de “awesomes” en “greats” niet van de lucht waren. Ik denk dat mijn groep goed was voor zo’n 10.000 foto’s die dag.

Na een ceremonie op 7 juni op de Normandy American Cemetery and Memorial (met in totaal 9.387 graven de grootste Amerikaanse begraafplaats) was op 8 juni het spektakelstuk: de Grande Parade in St. Mère Eglise. Als je de film “The longest Day” ooit hebt gezien dan ken je het van de parachutist John Steele die aan de kerktoren bleef hangen. Hij overleefde het door zich 3 uur lang dood te houden. Een pop mét parachute bungelt nog steeds aan de toren. De parade was geweldig, zeker als ‘jouw’ cadetten achter een de Texas Longhorns Alumni band lopen met zo’n 350 bandleden. Wat een spektakel!

Tussendoor hebben we nog een bezoek gebracht aan Utah Beach en Arromanches, ook weer een hele uitdaging want je kunt je wel voorstellen hoe druk het deze dagen was in Normandië. Sommige programma-onderdelen hebben we dan ook moeten skippen, uiteraard altijd in overleg met de group leader. Zij vonden het meest jammer dat we geen tijd hadden om naar Omaha Beach te gaan omdat de meeste deelnemers daar wonen. Ik heb beloofd wat op te sturen van het zand dat ik tijdens mijn voorbereiding een maand geleden had meegenomen.

De laatste drie dagen hebben we doorgebracht in Parijs. Dat brengt weer andere uitdagingen met zich mee: de tijdslots in het Louvre (per kwartier mogen 25 mensen naar binnen en ook nog gesplits in kinderen en volwassenen), de tijd en plaats waar men wordt opgepikt herhalen, herhalen, herhalen en het feit dat mensen – en zeker kinderen – uit de Mid West een beetje wereldvreemd zijn. Velen hadden nog nooit een oceaan gezien en zeker een metropool als Parijs kan dan natuurlijk behoorlijk indruk maken. Ik heb nog nooit zoveel mensen in zo’n korte tijd zoveel Eiffeltorentjes zien kopen, te aardig om ‘nee’ te zeggen.

Ik kijk met enorm veel plezier terug op deze reis. Als ik het in één woord moet samenvatten dan is dat ‘intens’: een intens en heel strak programma, emotionele bijeenkomsten, indrukwekkende verhalen maar vooral intens trots en dankbaar dat ik hier onderdeel van mocht uitmaken. De boodschap dat vrijheid heel kostbaar is kwam wel binnen bij de jongeren. Een carrière in het leger is niet voor iedereen de reden om bij de cadetten te gaan maar als ze dat doen nemen ze deze ervaring met zich mee.

Add a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Wilt u altijd op de hoogte blijven? Meld u dan hier aan voor onze nieuwsbrief